Binding ontwikkelt zich tot het kloppend hart van Biddinghuizen

BIDDINGHUIZEN - “Er zijn flinke stappen gemaakt de afgelopen tijd.” Wethouder Peter Duvekot is tevreden over hoe Multifunctioneel Centrum De Binding in Biddinghuizen, laten we het verder vooral over De Binding hebben, zich ontwikkelT. Zo tevreden dat het contract over het beheer met De Meerpaal met nog een jaar is verlengd.

Ambitie

De ambitie van De Binding is niet gering: het moet het kloppende hart worden van Biddinghuizen. Dat is een proces dat met horten en stoten gaat. Dat heeft te maken met tegenslagen die er zich bij de ontwikkeling van De Binding voordeden, maar ook met de twee gedachten waar het dorpshuis op hinkt.

Om met het eerste te beginnen: “We hebben destijds bewust gekozen voor een commerciële exploitatie,” zegt Wilfried Groot Koerkamp van de Stichting MFG2, die achter de ontwikkeling van het MFC zit. “We waren er van overtuigd dat dat kon. Vandaar dat er een commerciële partij werd uitgekozen voor het exploitatie van het gebouw.” Maar toen werd de wereld getroffen door een pandemie en moesten publieke plekken noodgedwongen dicht. De commerciële beheerder trok zich terug. Met behulp van de gemeente werd vervolgens De Meerpaal bereid gevonden de exploitatie over te nemen. “Dit is geen verwijt aan De Meerpaal, maar zij had er in het begin wel wat moeite mee het gebouw commercieel te bezetten. Maar ik ben blij dat we op De Meerpaal konden terugvallen. Dat zorgde voor continuïteit. Die is nu gewaarborgd.”

Commercie en welzijn

Janita Tabak, directeur-bestuurder van De Meerpaal, is ook opgetogen. “Toen wij gevraagd werden de exploitatie over te nemen, hebben we ons wel afgevraagd: hoe gaan we dat doen? Een gebouw commercieel uitbaten is niet onze corebusiness. Winst maken is niet ons doel. Onze kracht zit bovendien in de sociale component van dit gebouw: dorpsgenoten een plek bieden om elkaar te ontmoeten, om activiteiten te organiseren, om met elkaar in gesprek te gaan.”

Er is nu een vorm gevonden waarin dat hand in hand kan gaan. Door het gebouw commercieel in de markt te zetten, maar door bijvoorbeeld ook  ruimte te bieden aan het Chillpoint voor jongeren. “Het één mag het ander niet in de weg zitten, en dat is best wel een puzzel. We hebben hier bijvoorbeeld veel rouwdiensten gehad, en bruiloften. Dan moet het niet zo zijn dat dan het hele gebouw gesloten is voor het dorp. Maar hierdoor kunnen we geld dat we verdienen wel weer in onze sociale en maatschappelijke activiteiten stoppen.”

Twee gedachten

Want dat zijn de twee gedachten waar De Binding op hinkt: aan de ene kant moet het een laagdrempelige voorziening zijn waar heel Biddinghuizen zich welkom voelt en waar alle leeftijden samenkomen, elkaar ontmoeten en met elkaar in gesprek gaan. Aan de andere kant: de beperking zit hem iets ordinairs: geld.

“Vroeger had de gemeente meer geld voor welzijnswerk. Maar tegenwoordig moet dat bekostigd worden uit de vergoeding die we van het Rijk krijgen voor de WMO (wet maatschappelijke ondersteuning). En met de kosten die we als gemeente maken voor de Jeugdzorg, die elk jaar stijgen en de pan uit rijzen, maar ook met de toenemende vergrijzing en de kosten die dat met zich meebrengt, is geld wel een beperking. Je kunt het als gemeente maar één keer uitgeven,” zegt wethouder Peter Duvekot.

Maatschappelijk tarief

“Maar dat is de koude, zakelijke kant. De insteek is echt dat dit een plek moet worden waar iedereen samenkomt en zich welkom voelt. Ja, je betaalt er voor een kopje koffie, Wat dat betreft is het misschien meer de dorpskroeg. Maar er is ook ruimte voor allerlei sociale en maatschappelijke initiatieven uit het dorp. Of dat nou een haakclub of een wielerclub is. Er moet voor betaald worden, als je een zaaltje afhuurt, maar de ruimte is er wel.” Janita Tabak vult aan: “Het is lastig laveren tussen klaverjassen en commercie. Maar we rekenen een maatschappelijk tarief voor dat soort initiatieven en clubs. Je betaalt dus niet de hoofdprijs.”

De Binding werd de laatste tijd vaak genoemd in combinatie met de discussie over Inloophuis De Kans, en daarbij viel in de gemeenteraad ook te horen dat sommige dorpsbewoners de drempel hoog vinden om er binnen te stappen. “Dit is nu eenmaal de vorm waarvoor we met elkaar hebben gekozen, en daar zullen we het mee moeten doen. Het is een proces, het moet groeien. Maar steeds meer dorpsbewoners weten De Binding te vinden en voelen zich hier thuis. Misschien dat de meeste mensen die zeggen dat ze de drempel te hoog vinden, hier ook nog nooit zijn geweest. Dan zou ik zeggen: probeer het eens,” zegt Groot Koerkamp.

Droom

Duvekot heeft daar, als wethouder zorg, wel degelijk een droom bij. “In de Jeugdzorg gaat belachelijk veel geld om, en die kosten blijven maar stijgen. We proberen de zorg ook weer een beetje te normaliseren. Door niet gelijk op elk kind of ieder probleem allerlei professionals en zware hulp te zetten, maar ook te kijken hoe er met simpele hulp uit de (sociale) omgeving hulp kan worden geboden. Met de opening van het Chillpoint is dit ook een plek voor jongeren geworden. Natuurlijk kan lastig zijn als je als jongere hier de kennissen van je ouders aan de bar ziet zitten. Maar tegelijkertijd hoop ik dat oud en jong, en alles daartussenin, elkaar hier ontmoet. Dat er aan de bar gesprekken ontstaan: over het nieuws, over het weer, maar ook over het leven. En waar mensen met simpele raad en advies elkaar helpen. Net als in de dorpskroeg.”

Op de ochtend dat dit gesprek plaatsvindt, zit er een tafel verderop een grote club dames te haken. Merendeel van de groep komt uit Biddinghuizen en zit hier elke week. Gezien de geanimeerde gesprekken hebben ze het hier prima naar hun zin. “Of we ons hier thuis voelen? Ja, hoor helemaal,” zegt één van hen desgevraagd. De haakclub bestaat al lange tijd en kon vroeger terecht in het Koetshuis. Voelden ze zich daar meer thuis? “Ja, dat wel,” zegt een ander, verwijzend naar de bar. Ja, het kopje koffie is hier niet gratis. “Maar we vermaken ons hier prima, hoor. Anders zouden we hier niet zitten. We zijn blij dat het er is!”